1966
-
- ΔΕΝΤΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ Ξυλογραφία, 40 x 37 εκ., 1963
-
- ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ Ξυλογραφία, 52,5 x 42 εκ., 1964
-
- ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ Ξυλογραφία, 46 x 38 εκ., 1964
-
- ΜΟΤΙΒΑ Ξυλογραφία, 39 x 54 εκ., 1964
-
- ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ ΤΟΠΙΟ Ξυλογραφία, 36 x 41 εκ., 1966
-
- HOMMAGE ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ Ξυλογραφία, 54 x 40 εκ., 1964
-
- HOMMAGE ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ Ξυλογραφία, 57 x 45 εκ., 1964
-
- HOMMAGE ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ Ξυλογραφία 57 x 43 εκ., 1964
-
- ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ Ξυλογραφία, 60 x 50 εκ., 1965
-
- ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Ξυλογραφία, 53 x 46,5 εκ., 1964
-
- ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΦΩΣ 2 Έγχρωμη λιθογραφία, 47 x 61 εκ., 1965
-
- ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΦΩΣ 2 Έγχρωμη λιθογραφία, 44,5 x 53 εκ., 1964
-
- ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ Έγχρωμη λιθογραφία, 46 x 61 εκ., 1966
-
- ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ Ξύλο – Χρώμα, 51 x 45 εκ., 1966
-
- ΣΦΡΑΓΙΔΟΛΙΘΟΣ Ξύλο – Χρώμα, 42,5 x 55 εκ., 1966
-
- ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ Ξύλο – Χρώμα, 51 x 45 εκ., 1966
-
- ΣΥΝΘΕΣΗ Έγχρωμη λιθογραφία, 42 x 49 εκ., 1963
-
- ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Λιθογραφία, 44 x 45 εκ., 1966
-
- ΤΟΠΙΟ Έγχρωμη λιθογραφία, 44,5 x 45 εκ., 1966
ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΕΚΘΕΣΗ ΓΚΑΛΕΡΗ “ΑSΤΟR”, 1966
«Η δυσκολία την οποίαν αισθάνεται ο τεχνίτης (ομιλώ για τον μεγάλο τεχνίτη), δεν στέκει εις το να δείξει φαντασία και πάθος, αλλά εις το να υποτάξει αυτά τα δυο πράγματα, με καιρό και με κόπο, εις το νόημα της Τέχνης. Αλλά αν ετούτη είναι η παλαιά ή η νέα, δεν πειράζει, φτάνει να είναι Τέχνη που να σου ξαναθυμεί τη Μεγάλη Μητέρα».
«Για χάρη του Παναγιώτη Κατσουλίδη τολμώ να παραλλάξω – και ανεπαίσθητα – τα λόγια που ο Σολωμός έγραφε με αφορμή τον Μπάιρον. Όχι μόνο γιατί πιστεύω πως στις κριτικές σημειώσεις του Ποιητή βρίσκονται τα στερεότερα θεμέλια όλης της νεοελληνικής αισθητικής, μα και γιατί δεν ξέρω άλλον τεχνίτη της γενιάς μας στον οποίο τα λόγια αυτά να βρίσκουν σήμερα αξιότερο αντίκρισμα…»
Γ. Π. Σαββίδης «Ταχυδρόμος», 1966
H ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΚΑΤΣΟΥΛΙΔΗ
Με τη δουλειά του αυτή ο Κατσουλίδης περνά στην πρωτοπορία της ελληνικής χαρακτικής υπό την έννοια της έρευνας καινούργιων δυνατοτήτων και της μια επανάπαυσης σε κατεστημένες φόρμες. Αυτά τα έργα με το αφαιρετικό περιεχόμενο θα τα εκθέσει το 1966 στη γκαλερί Astor. Έχοντας κατακτήσει τη δύσκολη έκφραση του χρώματος μέσα απ’ το ξύλο περνά γύρω στο 1965 στην έγχρωμη λιθογραφία (φανταστικό τοπίο). Στα έργα αυτά παρουσιάζονται φυγόκεντρες δυνάμεις ν’ αναπτύσσονται γύρω από ένα εστιακό σημείο αναφοράς και ν’ ακολουθούν τη φορά που ακολουθεί το χέρι του χαράκτη. Στον «Σφραγιδόλιθο» του 1966 (ξυλογραφία – χρώμα) βλέπουμε σε τι αποτέλεσμα μπορεί να οδηγηθούν οι επεμβάσεις πάνω σ’ ένα ήδη τυπωμένο έργο ενώ συνάμα ανοίγουν ένα καινούργιο δρόμο στον Κατσουλίδη.
Μάνος Στεφανίδης
Καθηγητής Ιστορίας Τέχνης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
«Για χάρη του Παναγιώτη Κατσουλίδη τολμώ να παραλλάξω – και ανεπαίσθητα – τα λόγια που ο Σολωμός έγραφε με αφορμή τον Μπάιρον. Όχι μόνο γιατί πιστεύω πως στις κριτικές σημειώσεις του Ποιητή βρίσκονται τα στερεότερα θεμέλια όλης της νεοελληνικής αισθητικής, μα και γιατί δεν ξέρω άλλον τεχνίτη της γενιάς μας στον οποίο τα λόγια αυτά να βρίσκουν σήμερα αξιότερο αντίκρισμα…»
Γ. Π. Σαββίδης «Ταχυδρόμος», 1966
H ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΚΑΤΣΟΥΛΙΔΗ
Με τη δουλειά του αυτή ο Κατσουλίδης περνά στην πρωτοπορία της ελληνικής χαρακτικής υπό την έννοια της έρευνας καινούργιων δυνατοτήτων και της μια επανάπαυσης σε κατεστημένες φόρμες. Αυτά τα έργα με το αφαιρετικό περιεχόμενο θα τα εκθέσει το 1966 στη γκαλερί Astor. Έχοντας κατακτήσει τη δύσκολη έκφραση του χρώματος μέσα απ’ το ξύλο περνά γύρω στο 1965 στην έγχρωμη λιθογραφία (φανταστικό τοπίο). Στα έργα αυτά παρουσιάζονται φυγόκεντρες δυνάμεις ν’ αναπτύσσονται γύρω από ένα εστιακό σημείο αναφοράς και ν’ ακολουθούν τη φορά που ακολουθεί το χέρι του χαράκτη. Στον «Σφραγιδόλιθο» του 1966 (ξυλογραφία – χρώμα) βλέπουμε σε τι αποτέλεσμα μπορεί να οδηγηθούν οι επεμβάσεις πάνω σ’ ένα ήδη τυπωμένο έργο ενώ συνάμα ανοίγουν ένα καινούργιο δρόμο στον Κατσουλίδη.
Μάνος Στεφανίδης
Καθηγητής Ιστορίας Τέχνης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
“The difficulty the artisan feels (I am referring to the great artisan), lies not in displaying fantasy and passion, albeit in – in time and with effort – subjugating these two things to the meaning of Art. But it matters not whether this is the old or the new; suffice it that it be Art reminiscent of the Great Mother”.
“For Panagiotis Katsoulidis’ sake I dare paraphrase – even if only slightly – the words that Solomos wrote inspired by Byron. Not only because I believe that in the poet’s critical notes lies the steadiest foundation of the entire modern Greek aesthetic, but because I know of no other artist of our generation in whom these words may find today a worthier reflection…”
G. P. Savidis “Tachidromos” magazine, 1966
THE ENGRAVING OF TAKIS KATSOULIDIS
With this work, Katsoulidis crosses the threshold of innovation of Greek engraving, in the sense of researching new possibilities and denying to rely on established forms. These works, with their minimalist content, are shown in Astor Gallery in 1966. After mastering the demanding art of expressing colour by means of wood, Katsoulidis proceeded, around 1965, in colour lithography (imaginary landscapes). In these works we see centrifugal forces developing around a focal point of reference and following the impetus which itself follows the hand of the engraver. In “Seal-stone” (1966, colour lithograph), we can see the results of interventions in an already printed work, and at the same time a new path opening up for Katsoulidis.
Manos Stefanidis
Professor of Art History, Athens University
“For Panagiotis Katsoulidis’ sake I dare paraphrase – even if only slightly – the words that Solomos wrote inspired by Byron. Not only because I believe that in the poet’s critical notes lies the steadiest foundation of the entire modern Greek aesthetic, but because I know of no other artist of our generation in whom these words may find today a worthier reflection…”
G. P. Savidis “Tachidromos” magazine, 1966
THE ENGRAVING OF TAKIS KATSOULIDIS
With this work, Katsoulidis crosses the threshold of innovation of Greek engraving, in the sense of researching new possibilities and denying to rely on established forms. These works, with their minimalist content, are shown in Astor Gallery in 1966. After mastering the demanding art of expressing colour by means of wood, Katsoulidis proceeded, around 1965, in colour lithography (imaginary landscapes). In these works we see centrifugal forces developing around a focal point of reference and following the impetus which itself follows the hand of the engraver. In “Seal-stone” (1966, colour lithograph), we can see the results of interventions in an already printed work, and at the same time a new path opening up for Katsoulidis.
Manos Stefanidis
Professor of Art History, Athens University