1976
-
- ΓΥΑΛΙΝΟ ΒΑΖΟ Ζωγραφική με φως, 91 x 79 εκ., 1975
-
- ΚΟΥΡΤΙΝΑ ΜΕ ΒΑΖΟ Ζωγραφίκη με φως, 127 x 97 εκ., 1976
-
- ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ 76 Ζωγραφική με φως, 110 x 80 εκ., 1976
-
- ΜΠΑΛΚΟΝΟΠΟΡΤΑ Ζωγραφική με φως, 120 x 85 εκ., 1976
-
- ΒΕΡΑΝΤΑ Ζωγραφική με φως, 128 x 98 εκ., 1975
-
- ΓΛΑΣΤΡΑ Ζωγραφική με φως, 81 x 96 εκ., 1975
-
- ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ Ζωγραφική με φως, 120 x 100 εκ., 1975
-
- ΒΑΖΟ ΜΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ Ζωγραφική με φως, 100 x 83 εκ., 1975
-
- ΒΑΖΟ Ζωγραφική με φως, 40 x 30 εκ., 1974
-
- ΑΠΛΩΜΕΝΑ ΡΟΥΧΑ Ζωγραφική με φως, 100 x 130 εκ., 1975
-
- ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ Εξώφυλλο
-
- ΤΑΠΙΣΕΡΙ ΓΙΑ ΤΟ ATLANTIC BANK OF NEW YORK, 1,8 x 7 μέτρα, 1976
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕ ΦΩΣ, ΕΚΘΕΣΗ ΑΤΙ “ΣΧΟΛΗ ΔΟΞΙΑΔΗ”, ΑΘΗΝΑ 1976
Νέα Τέχνη – Athens News
Την ιδέα που κρύβεται πίσω απ’ αυτούς τους πίνακες μπορεί κανείς να την αντιληφθεί από τον τίτλο της έκθεσης. Πρόκειται, κυριολεκτικά αλλά και ποιοτικά, για «πίνακες με φως». Το φως είναι πραγματική ύπαρξη στα έργα (ο Κατσουλίδης δεν προσπάθησε να αποδώσει το φως όπως οι καλλιτέχνες οπουδήποτε αλλού μέχρι σήμερα, και με ιδιαίτερο ζήλο οι Έλληνες ζωγράφοι, -καθώς η ποιότητα του φωτός εδώ έχει αυτή τη μοναδική καθαρότητα-, χρησιμοποίησε φως, οι πίνακες περιέχουν φως, η ύπαρξη τους ολόκληρη δίνεται από το φως. Έχουμε λοιπόν, κάτι τελείως διαφορετικό από τις συνήθεις απόπειρες μίμησης του φωτός χρησιμοποιώντας διαφορετικούς τόνους του άσπρου, εδώ έχουμε πραγματικό φως. Δεν θα ήθελα να κατασtρέψω το θαυμασμό και την απόλαυση που προκαλούν αυτοί οι πίνακες, δίνοντας μια βαρετή εξήγηση του μηχανισμού λειτουργίας τους, αλλά σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται ίσως για την τεχνική, οφείλω μια σύντομη εξήγηση. Ο Κατσουλίδης ζωγράφισε σε άσπρο πλέξιγκλας χρησιμοποιώντας αερογράφο (ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί αέρα και είναι ικανό για οτιδήποτε από την πιο λεπτή γραμμή μέχρι την κάλυψη μεγάλων επιφανειών, δίνοντας ένα αποτέλεσμα νερομπογιάς).
Χάρις Λίβα “Athens News”, 11 Δεκεμβρίου 1976
Μετά από αυτά τα έργα ο καλλιτέχνης πειραματίζεται με έργα ρεαλιστικά ξεκινώντας από φωτογραφίες που ο ίδιος κάνει κόντρα στο φως και χρησιμοποιεί για πρώτη φορά πραγματικό φως (λάμπες φθορίου), αντί άσπρο χρώμα που βάζει στον καμβά ο παραδοσιακός καλλιτέχνης (1975). Η ιδέα έρχεται από τον Αριστοτέλη που έγραφε στο «Πέρι Ψυχής» ότι «το χρώμα δεν είναι ορατό χωρίς το φως, μόνο στο φως να ιδεί κανείς το χρώμα…». Το 1976 πραγματοποιεί μία ατομική έκθεση στην αίθουσα του Ομίλου Δοξιάδη με πολύ καλή κριτική. Γράφει στο «Athens News» η Χάρις Λίβα (11/12/1976):
«Το αποτέλεσμα είναι σούπερ ρεαλισμός στην απόλυτη μορφή του. Κοιτάτε συνηθισμένα αντικείμενα και εάν δεν τα έχετε πριν προσέξει πραγματικά, τώρα βλέπετε πόση ποίηση υπάρχει στο απλό, λειτουργικό, καθημερινό αντικείμενο… Όσο γοητευτικά κι αν είναι τα προηγούμενα έργα του Κατσουλίδη μ’ αυτή τη νέα σειρά έφτασε στο αποκορύφωμα της τελειότητας. Και επί πλέον τη Ζωγραφική με φως μπορεί να την απολαύσει ο καθένας…» (11-2-1976).
Το πιο σημαντικό είναι ότι με τρία από τα έργα Ζωγραφική με φως -που ζωγραφίζει σε λευκό πλαστικό φιλμ με ρεαλιστικό τρόπο- , ο καλλιτέχνης λαμβάνει μέρος στη Διεθνή Έκθεση Ζωγραφικής της Οστάνδης για το βραβείο της Ευρώπης και τιμάται με μετάλλιο (1976).
Χάρις Λίβα “Athens News”, 1976
Την ιδέα που κρύβεται πίσω απ’ αυτούς τους πίνακες μπορεί κανείς να την αντιληφθεί από τον τίτλο της έκθεσης. Πρόκειται, κυριολεκτικά αλλά και ποιοτικά, για «πίνακες με φως». Το φως είναι πραγματική ύπαρξη στα έργα (ο Κατσουλίδης δεν προσπάθησε να αποδώσει το φως όπως οι καλλιτέχνες οπουδήποτε αλλού μέχρι σήμερα, και με ιδιαίτερο ζήλο οι Έλληνες ζωγράφοι, -καθώς η ποιότητα του φωτός εδώ έχει αυτή τη μοναδική καθαρότητα-, χρησιμοποίησε φως, οι πίνακες περιέχουν φως, η ύπαρξη τους ολόκληρη δίνεται από το φως. Έχουμε λοιπόν, κάτι τελείως διαφορετικό από τις συνήθεις απόπειρες μίμησης του φωτός χρησιμοποιώντας διαφορετικούς τόνους του άσπρου, εδώ έχουμε πραγματικό φως. Δεν θα ήθελα να κατασtρέψω το θαυμασμό και την απόλαυση που προκαλούν αυτοί οι πίνακες, δίνοντας μια βαρετή εξήγηση του μηχανισμού λειτουργίας τους, αλλά σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται ίσως για την τεχνική, οφείλω μια σύντομη εξήγηση. Ο Κατσουλίδης ζωγράφισε σε άσπρο πλέξιγκλας χρησιμοποιώντας αερογράφο (ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί αέρα και είναι ικανό για οτιδήποτε από την πιο λεπτή γραμμή μέχρι την κάλυψη μεγάλων επιφανειών, δίνοντας ένα αποτέλεσμα νερομπογιάς).
Χάρις Λίβα “Athens News”, 11 Δεκεμβρίου 1976
Μετά από αυτά τα έργα ο καλλιτέχνης πειραματίζεται με έργα ρεαλιστικά ξεκινώντας από φωτογραφίες που ο ίδιος κάνει κόντρα στο φως και χρησιμοποιεί για πρώτη φορά πραγματικό φως (λάμπες φθορίου), αντί άσπρο χρώμα που βάζει στον καμβά ο παραδοσιακός καλλιτέχνης (1975). Η ιδέα έρχεται από τον Αριστοτέλη που έγραφε στο «Πέρι Ψυχής» ότι «το χρώμα δεν είναι ορατό χωρίς το φως, μόνο στο φως να ιδεί κανείς το χρώμα…». Το 1976 πραγματοποιεί μία ατομική έκθεση στην αίθουσα του Ομίλου Δοξιάδη με πολύ καλή κριτική. Γράφει στο «Athens News» η Χάρις Λίβα (11/12/1976):
«Το αποτέλεσμα είναι σούπερ ρεαλισμός στην απόλυτη μορφή του. Κοιτάτε συνηθισμένα αντικείμενα και εάν δεν τα έχετε πριν προσέξει πραγματικά, τώρα βλέπετε πόση ποίηση υπάρχει στο απλό, λειτουργικό, καθημερινό αντικείμενο… Όσο γοητευτικά κι αν είναι τα προηγούμενα έργα του Κατσουλίδη μ’ αυτή τη νέα σειρά έφτασε στο αποκορύφωμα της τελειότητας. Και επί πλέον τη Ζωγραφική με φως μπορεί να την απολαύσει ο καθένας…» (11-2-1976).
Το πιο σημαντικό είναι ότι με τρία από τα έργα Ζωγραφική με φως -που ζωγραφίζει σε λευκό πλαστικό φιλμ με ρεαλιστικό τρόπο- , ο καλλιτέχνης λαμβάνει μέρος στη Διεθνή Έκθεση Ζωγραφικής της Οστάνδης για το βραβείο της Ευρώπης και τιμάται με μετάλλιο (1976).
Χάρις Λίβα “Athens News”, 1976
New Art – Athens News
The idea behind these paintings is suggested by the title of the exhibition. They are literally and essentially “painting with light”. Light is an actual entity in the works. Katsoulidis has not tried to suggest light as artists everywhere have been trying to do for centuries – a special favourite with Greek painters, since the quality of light here has such unique clarity. He has used light; the painting contains light; light gives it its overall volume. So we have something quite different from the usual painterly attempts to imitate light by using different tones of white; we have true light. I do not want to spoil the wonder and delight these paintings inspire by prosaically explaining the mechanism of their creation, but for those who are interested in technique perhaps a brief explanation is due. Katsoulidis has painted on white Plexiglas using an aerobrush (a brush that works with compressed air and can produce any result, from the finest line to large areas of almost water-colour effect).
Charis Liva “Athens News” newspaper, 11 December 1976
After these works, Katsoulidis experimented with realism, working from photographs that he himself had taken. The artist took photographs facing the light, using fluorescent lamps. Where other artists used white on their canvases, Katsoulidis used light (1975).
The idea was inspired by Aristotle who wrote in “On the Soul” that “colour is not visible without light, it is only when there is light that one can see colour”. In 1976 Katsoulidis held a personal exhibition that received very good reviews at the Doxiadis Group. «Athens News» correspondent, Haris Liva, wrote (11/12/1976):
“The result is the epitome of super realistic. You look at ordinary objects and if you have never really noticed them, you are given the opportunity to see what poetry is contained in a simple, functional, everyday object… However attractive Katsoulidis’ previous works may have been, it is with these works that he has reached the peak of perfection. Furthermore, anyone can enjoy painting with light”.
The most important thing concerning three of the works of Paining with Light that were drawn on white plastic film in a realistic manner, is that Katsoulidis contested in the 1976 International Art Exhibition of Ostend for the European prize. He was honoured with a medal and his work was sold on the first day. Belgian newspapers praised Katsoulidis as one of the five best artists in the exhibition.
Haris Liva “Athens News” newspaper, 1976
The idea behind these paintings is suggested by the title of the exhibition. They are literally and essentially “painting with light”. Light is an actual entity in the works. Katsoulidis has not tried to suggest light as artists everywhere have been trying to do for centuries – a special favourite with Greek painters, since the quality of light here has such unique clarity. He has used light; the painting contains light; light gives it its overall volume. So we have something quite different from the usual painterly attempts to imitate light by using different tones of white; we have true light. I do not want to spoil the wonder and delight these paintings inspire by prosaically explaining the mechanism of their creation, but for those who are interested in technique perhaps a brief explanation is due. Katsoulidis has painted on white Plexiglas using an aerobrush (a brush that works with compressed air and can produce any result, from the finest line to large areas of almost water-colour effect).
Charis Liva “Athens News” newspaper, 11 December 1976
After these works, Katsoulidis experimented with realism, working from photographs that he himself had taken. The artist took photographs facing the light, using fluorescent lamps. Where other artists used white on their canvases, Katsoulidis used light (1975).
The idea was inspired by Aristotle who wrote in “On the Soul” that “colour is not visible without light, it is only when there is light that one can see colour”. In 1976 Katsoulidis held a personal exhibition that received very good reviews at the Doxiadis Group. «Athens News» correspondent, Haris Liva, wrote (11/12/1976):
“The result is the epitome of super realistic. You look at ordinary objects and if you have never really noticed them, you are given the opportunity to see what poetry is contained in a simple, functional, everyday object… However attractive Katsoulidis’ previous works may have been, it is with these works that he has reached the peak of perfection. Furthermore, anyone can enjoy painting with light”.
The most important thing concerning three of the works of Paining with Light that were drawn on white plastic film in a realistic manner, is that Katsoulidis contested in the 1976 International Art Exhibition of Ostend for the European prize. He was honoured with a medal and his work was sold on the first day. Belgian newspapers praised Katsoulidis as one of the five best artists in the exhibition.
Haris Liva “Athens News” newspaper, 1976