1967-1969
-
- ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1967
-
- ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1967
-
- ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΜΙΚΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1968
-
- ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ, Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1967
-
- ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1968
-
- ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΜΙΚΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1969
-
- ΤΡΙΠΤΥΧΟ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 155 εκ., 1968
-
- Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1968
-
- ΚΥΚΛΟΣ 69 Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1969
-
- ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1969
-
- ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1968
-
- ΚΥΚΛΟΣ ΜΠΛΕ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1968
-
- ΚΥΚΛΟΣ ΣΕ ΚΟΚΚΙΝΟ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1967
-
- ΗΛΙΑΚΟ 2 Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 130 x 130 εκ., 1968
-
- ΚΥΚΛΟΣ ΣΕ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1969
-
- ΚΥΚΛΟΣ 12 Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1969
-
- ΗΛΙΑΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1969
-
- ΗΛΙΑΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 150 x 150 εκ., 1970
-
- ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ Έγχρωμη λιθογραφία, 45 x 45 εκ., 1968
-
- ΔΙΣΚΟΣ ΦΑΙΣΤΟΥ Έγχρωμη λιθογραφία, 45 x 46 εκ., 1969
-
- ΡΟΜΒΟΣ ΜΕ ΚΑΘΕΤΟ ΦΩΣ Έγχρωμη λιθογραφία, 44 x 44 εκ., 1968
-
- ΗΛΙΟΙ Έγχρωμη λιθογραφία, 51 x 35 εκ., 1969
-
- ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ Εξώφυλλο
ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟ ΚΑΒΑΛΛΕΤΟ
ΕΚΘΕΣΗ ΓΚΑΛΕΡΙ “SUZANNE DE CONINCK”, ΠΑΡΙΣΗ 1967 & 1969
Ζωγραφική, Κύκλοι – Τετράγωνα
(Γκαλερί Suzanne de Coninck, Παρίσι )
Κατσουλίδης – Υπότροφος, ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Beaux-Arts του Παρισιού, έχοντας ξεκινήσει από την Αθήνα. Σήμερα η Biennale του Παρισιού κράτησε ένα από τα έργα του. «Ένα πλησίασμα του φωτός και μερικές γραμμές τοποθετούν τη γένεση των έργων του Κατσουλίδη στην Αθήνα. Όμως η έμμονη επανάληψη των κυκλικών μοτίβων και τα περιστρεφόμενα στρώματα ξεχειλισμένα από το δούλεμα των ζωηρών χρωμάτων, η διάταξις αυτών των συνόλων μέσα σε τετράγωνα ζωγραφισμένα πλαίσια, ή ακόμη η διάσπασή τους από ένα είδος φωτεινού απροόπτου, μοιάζουν να δείχνουν μία έρευνα πολύ πιο ανθρώπινη. Αν και το αποτέλεσμα είναι αρκετά διακοσμητικό η τεχνική εντυπωσιακή, δεν είναι λιγότερο αλήθεια ότι το αποτέλεσμα προκαλεί στο θεατή ένα διάβημα εντελώς προσωπικό».
Jean Luis Majewski
Εφημερίδα «Γαλλικά Γράμματα», 4 Οκτωβρίου 1967
Η κίνηση βγαίνει από… τον τοίχο
Από τα δοξασμένα χρώματα με τη ζεστασιά της Ανατολής που ο Έλληνας ζωγράφος Κατσουλίδης εκθέτει στη Γκαλερί της Souzanne de Coninck στο Παρίσι ως τα παιχνιδίσματα του καθρέπτη, που παρουσιάζει ο Ισπανός Καλλιτέχνης Εduardo Sanz μπορούμε να πούμε, ότι πρόκειται για μα νέα κινητικότητα της επιφάνειας και του χώρου που εκφράζεται σ’ αυτήν την έκθεση. Η κίνηση αυτή ασκεί μια κάποια γοητεία στο συχνά ξεστρατισμένο πνεύμα μας (…) καθώς το βλέμμα μας βυθίζεται μέσα στις χρωματιστές διακυμάνσεις των «ηλιακών, δίσκων» του Κατσουλίδη. Από αυτά τα επιβλητικά έργα με τις μεταλλικές αντανακλάσεις το βλέμμα μας συγκρατεί την εξαιρετικά πλούσια συμφωνία της παλέττας του ζωγράφου.
L. Derondile Εφημερίδα «Λυών», 23 Οκτωβρίου 1969
Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΜΙΑΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ
Μια μέρα, καθώς παρακολουθούσα τις τεχνικές εκτύπωσης σ’ ένα εργαστήριο γραφικών τεχνών είδα ότι μια πλάκα τσίγκου που ήταν τοποθετημένη και στερεωμένη με βίδες πάνω σ’ ένα σταυρό γύριζε όπως ένας μύλος. Ο τεχνίτης έχυνε στο κέντρο αυτής της πλάκας ένα ρευστό που με την κεντρόφυγο δύναμη απλωνόταν προς τις άκρες καλύπτοντας τον τσίγκο με ένα τέλειο τρόπο. Αμέσως μετά πήγα και αγόρασα δύο μικρά τελάρα, μουσαμάδες, τους οποίους έδεσα πάνω, σ’ αυτή την περιστρεφόμενη μηχανή έπειτα χρησιμοποίησα την ίδια τεχνική με τον τεχνίτη της τσιγκογραφίας βάζοντας πλαστικά χρώματα. Το χρώμα εκχυνόταν από το κέντρο προς τα άκρα του μουσαμά και ανακατευόταν σε διάφορα σημεία δίνοντας διαφορετικές αποχρώσεις σε ποικιλίες ανάλογες με τα χρώματα που έριχνα και με την πυκνότητά τους. Σταμάτησα τη μηχανή, πήρα το μουσαμά και τον έβαλα κάτω στο έδαφος περιμένοντας να στεγνώσουν τα χρώματα. Παρατηρούσα με συγκίνηση το αποτέλεσμα: μια έκρηξη χρωμάτων, που ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί με το χέρι – ακτίνες που πότε διευθύνοντο προς τα άκρα και πότε σχημάτιζαν κύκλους που διακόπτοντο για να επανεμφανιστούν ανάλογα προς το χρώμα που είχα ρίξει. Κατάλαβα τότε, ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια ανακάλυψη που θα έπρεπε να δαμάσω προκειμένου να παράγω έργα τα οποία δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν παρά μόνο με τη χρήση του τροχού και της φυγόκεντρης δύναμης.
Π. Κατσουλίδης «Leonardo» Τόμος 2, 1969
(Γκαλερί Suzanne de Coninck, Παρίσι )
Κατσουλίδης – Υπότροφος, ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Beaux-Arts του Παρισιού, έχοντας ξεκινήσει από την Αθήνα. Σήμερα η Biennale του Παρισιού κράτησε ένα από τα έργα του. «Ένα πλησίασμα του φωτός και μερικές γραμμές τοποθετούν τη γένεση των έργων του Κατσουλίδη στην Αθήνα. Όμως η έμμονη επανάληψη των κυκλικών μοτίβων και τα περιστρεφόμενα στρώματα ξεχειλισμένα από το δούλεμα των ζωηρών χρωμάτων, η διάταξις αυτών των συνόλων μέσα σε τετράγωνα ζωγραφισμένα πλαίσια, ή ακόμη η διάσπασή τους από ένα είδος φωτεινού απροόπτου, μοιάζουν να δείχνουν μία έρευνα πολύ πιο ανθρώπινη. Αν και το αποτέλεσμα είναι αρκετά διακοσμητικό η τεχνική εντυπωσιακή, δεν είναι λιγότερο αλήθεια ότι το αποτέλεσμα προκαλεί στο θεατή ένα διάβημα εντελώς προσωπικό».
Jean Luis Majewski
Εφημερίδα «Γαλλικά Γράμματα», 4 Οκτωβρίου 1967
Η κίνηση βγαίνει από… τον τοίχο
Από τα δοξασμένα χρώματα με τη ζεστασιά της Ανατολής που ο Έλληνας ζωγράφος Κατσουλίδης εκθέτει στη Γκαλερί της Souzanne de Coninck στο Παρίσι ως τα παιχνιδίσματα του καθρέπτη, που παρουσιάζει ο Ισπανός Καλλιτέχνης Εduardo Sanz μπορούμε να πούμε, ότι πρόκειται για μα νέα κινητικότητα της επιφάνειας και του χώρου που εκφράζεται σ’ αυτήν την έκθεση. Η κίνηση αυτή ασκεί μια κάποια γοητεία στο συχνά ξεστρατισμένο πνεύμα μας (…) καθώς το βλέμμα μας βυθίζεται μέσα στις χρωματιστές διακυμάνσεις των «ηλιακών, δίσκων» του Κατσουλίδη. Από αυτά τα επιβλητικά έργα με τις μεταλλικές αντανακλάσεις το βλέμμα μας συγκρατεί την εξαιρετικά πλούσια συμφωνία της παλέττας του ζωγράφου.
L. Derondile Εφημερίδα «Λυών», 23 Οκτωβρίου 1969
Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΜΙΑΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ
Μια μέρα, καθώς παρακολουθούσα τις τεχνικές εκτύπωσης σ’ ένα εργαστήριο γραφικών τεχνών είδα ότι μια πλάκα τσίγκου που ήταν τοποθετημένη και στερεωμένη με βίδες πάνω σ’ ένα σταυρό γύριζε όπως ένας μύλος. Ο τεχνίτης έχυνε στο κέντρο αυτής της πλάκας ένα ρευστό που με την κεντρόφυγο δύναμη απλωνόταν προς τις άκρες καλύπτοντας τον τσίγκο με ένα τέλειο τρόπο. Αμέσως μετά πήγα και αγόρασα δύο μικρά τελάρα, μουσαμάδες, τους οποίους έδεσα πάνω, σ’ αυτή την περιστρεφόμενη μηχανή έπειτα χρησιμοποίησα την ίδια τεχνική με τον τεχνίτη της τσιγκογραφίας βάζοντας πλαστικά χρώματα. Το χρώμα εκχυνόταν από το κέντρο προς τα άκρα του μουσαμά και ανακατευόταν σε διάφορα σημεία δίνοντας διαφορετικές αποχρώσεις σε ποικιλίες ανάλογες με τα χρώματα που έριχνα και με την πυκνότητά τους. Σταμάτησα τη μηχανή, πήρα το μουσαμά και τον έβαλα κάτω στο έδαφος περιμένοντας να στεγνώσουν τα χρώματα. Παρατηρούσα με συγκίνηση το αποτέλεσμα: μια έκρηξη χρωμάτων, που ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί με το χέρι – ακτίνες που πότε διευθύνοντο προς τα άκρα και πότε σχημάτιζαν κύκλους που διακόπτοντο για να επανεμφανιστούν ανάλογα προς το χρώμα που είχα ρίξει. Κατάλαβα τότε, ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια ανακάλυψη που θα έπρεπε να δαμάσω προκειμένου να παράγω έργα τα οποία δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν παρά μόνο με τη χρήση του τροχού και της φυγόκεντρης δύναμης.
Π. Κατσουλίδης «Leonardo» Τόμος 2, 1969
Painting, Circles – Squares
(Suzanne de Coninck Art Gallery, Paris)
“Katsoulidis – on a scholarship, concludes his studies in Paris Beaux-Arts, having started from Athens. Today, the Paris Biennial kept two of his works. “A close-up in light and a few lines, place the birth of Katsoulidis’ works in Athens. But the compulsive repetition of circular motifs and the revolving layers of vivid colours, the placement of these compositions in square painted frames, even the refraction caused by the bright light, seem to indicate a study that is very human. Although the result is decorative and the technique impressive, it is also true to say that the result speaks to the viewer on a very personal level”.
Jean Luis Majewski , 1967 “Les Lettres Françaises”, 4 October 1967
A Lyon newspaper wrote: Motion is bursting through… the wall “We could say these glorious colours with the warmth of the East which the Greek artist Katsoulidis is exhibiting at the Susanne de Coninck Gallery in Paris, much like the mirror play the Spanish artist, Eduardo Sanz, presents, are about a new mobility of surface and space that is expressed in this exhibition. This movement exercises a certain charm on our often deviant spirit (…) as our gaze plunges into the gradations of these ῾sun disks᾿. From these impressive works with the metallic reflections, we retain the exceptionally rich symphony of the artist᾿s palette”.
Luis Derondile “Lyon” newspaper, 23 October 1969
DISCOVERING A TECHNIQUE
One day, as I was watching the printing techniques in a graphic arts workshop, I saw that a zinc plate – set and mounted with screws on a cross, was turning around like a mill. In the centre of this plate, the craftsman was pouring a liquid that centrifugal force lead to spread towards all ends covering the zinc plate perfectly. I immediately went and bought two small frames – canvases, which I tied upon this revolving machine. Then, I used the same technique as the zincography craftsman, with water-soluble wall paints. The paint was flowing from the centre to the edges of the canvas, and blended in certain spots resulting in different tints and varieties responding to the colours I would pour in and their consistency. I switched the machine off, took the canvas off and laid it on the ground waiting for the colours to dry. I was moved in observing the result: an explosion of colours, impossible to realise manually – rays that would sometimes head towards the edges, and other times form circles that would break up to reappear, depending on the colour I had poured. I then realised that I was standing in the doorstep of a discovery that I had to master in order to create works that could only be accomplished by means of the wheel and the centrifugal force.
P. Katsoulidis “Leonardo”, Vol. 2, 1969
(Suzanne de Coninck Art Gallery, Paris)
“Katsoulidis – on a scholarship, concludes his studies in Paris Beaux-Arts, having started from Athens. Today, the Paris Biennial kept two of his works. “A close-up in light and a few lines, place the birth of Katsoulidis’ works in Athens. But the compulsive repetition of circular motifs and the revolving layers of vivid colours, the placement of these compositions in square painted frames, even the refraction caused by the bright light, seem to indicate a study that is very human. Although the result is decorative and the technique impressive, it is also true to say that the result speaks to the viewer on a very personal level”.
Jean Luis Majewski , 1967 “Les Lettres Françaises”, 4 October 1967
A Lyon newspaper wrote: Motion is bursting through… the wall “We could say these glorious colours with the warmth of the East which the Greek artist Katsoulidis is exhibiting at the Susanne de Coninck Gallery in Paris, much like the mirror play the Spanish artist, Eduardo Sanz, presents, are about a new mobility of surface and space that is expressed in this exhibition. This movement exercises a certain charm on our often deviant spirit (…) as our gaze plunges into the gradations of these ῾sun disks᾿. From these impressive works with the metallic reflections, we retain the exceptionally rich symphony of the artist᾿s palette”.
Luis Derondile “Lyon” newspaper, 23 October 1969
DISCOVERING A TECHNIQUE
One day, as I was watching the printing techniques in a graphic arts workshop, I saw that a zinc plate – set and mounted with screws on a cross, was turning around like a mill. In the centre of this plate, the craftsman was pouring a liquid that centrifugal force lead to spread towards all ends covering the zinc plate perfectly. I immediately went and bought two small frames – canvases, which I tied upon this revolving machine. Then, I used the same technique as the zincography craftsman, with water-soluble wall paints. The paint was flowing from the centre to the edges of the canvas, and blended in certain spots resulting in different tints and varieties responding to the colours I would pour in and their consistency. I switched the machine off, took the canvas off and laid it on the ground waiting for the colours to dry. I was moved in observing the result: an explosion of colours, impossible to realise manually – rays that would sometimes head towards the edges, and other times form circles that would break up to reappear, depending on the colour I had poured. I then realised that I was standing in the doorstep of a discovery that I had to master in order to create works that could only be accomplished by means of the wheel and the centrifugal force.
P. Katsoulidis “Leonardo”, Vol. 2, 1969