1979

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 40 x 73 εκ., 1976

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 89 x 110 εκ., 1977

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 89 x 110 εκ., 1978

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 40 x 73 εκ., 1976

: ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 73 x 60 εκ., 1977

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ Λάδι σε μουσαμά, 81 x 100 εκ., 1975

: ΣΦΡΑΓΙΔΟΛΙΘΟΣ Λάδι σε μουσαμά, 110 x 150 εκ., 1977

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ Λάδι σε μουσαμά, 112 x 162 εκ., 1978

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 90 x 110 εκ., 1974

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ Λάδι σε μουσαμά, 112 x 162 εκ., 1979

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 110 x 150 εκ., 1974 ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 112 x 162 εκ., 1972 ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΟΡΕ

: ΤΟΠΙΟ Μικτή τεχνική σε μουσαμά, 112 x 162 εκ., 1979

: ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΣΑΤΥΡΟΣ Λάδι σε μουσαμά, 116 x 81 εκ., 1977

: ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 112 x 162 εκ., 1979

: ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 90 x 110 εκ., 1977

: ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 112 x 162 εκ., 1977

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ Λάδι σε μουσαμά, 112 x162 εκ., 1979

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ Λιθογραφία, 50 x 65 εκ., 1978

: ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ Λιθογραφία, 47 x 64 εκ., 1978

: ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ Εξώφυλλο

ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΑ ΤΟΠΙΑ, ΕΚΘΕΣΗ ΓΚΑΛΕΡΙ “ΖΥΓΟΣ”, ΑΘΗΝΑ 1979

Οι μεταμορφώσεις του Τ. Κατσουλίδη
Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ταπεραμέντο, ερευνητικό και εφευρετικό που αποφεύγει τη στυλιστική συνήθεια. Οι διάφορες μορφές του έργου του είναι έτσι κυκλώματα, που αφού κλείσουν, έχουν ολοκληρωθεί και δεν χρειάζεται ούτε να συνεχίσουν, ούτε να επαναληφθούν. Αν φανταστεί κανείς ότι ο Κατσουλίδης έχει περάσει από την αφαίρεση στη σύνθεση, από την αξιοποίηση των μηχανικών αυτοματισμών στη σουρρεαλιστική γραφίστικη αξιοποίηση των φωτογραφικών κολλάζ και από την νεορεαλιστική τάση σε μια χρωματική στήριξη εξπρεσιονιστικού – ειρηνευτικού τύπου στο πνεύμα των φωβς, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις να κάνεις με μια περίπτωση σχετικά σπάνια, που την αλλαγή την προτάσσει στην έκφρασή του, γιατί έτσι μόνο ανακαλύπτει τον εαυτό του, που επίσης αλλάζει.
Δρ. Σ. Τ. Λυδάκης Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

The transformations of T. Katsoulidis
He has a sui generis temperament, exploratory and inventive, eschewing stylistic habit. The different forms which his work takes on are cycles which, when closed, are complete and there is no need to continue or repeat them. When you think that Katsoulidis has passed from abstraction to composition, from the use of an automatic mechanical construction to the surrealist, graphic art employment of photographic collages, and from the neo-realist trend of relying on colour of impressionist-ironic type, in the spirit of Fauvism, you realise that you have to do with the comparatively rare case of an artist who introduces change into his expression because only so, does he reveal himself, a self also changing.
Dr. S. T. Lydakis Professor, Athens University